Wzorzec rasy

Dog z Majorki

DOG Z MAJORKI
(Perro Dogo Mallorquin, Ca de Bou)
FCI-St n° 249 – 13.06.1997

POCHODZENIE: Hiszpania.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 11.12.1996.

UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Od czasów starożytnych żegluga ze Wschodu na Zachód w basenie Morza Śródziemnego umożliwiała wymianę kulturalną i naukową pomiędzy narodami. Te wzajemne relacje, głównie natury handlowej, stwarzały też okazje do wymiany zwierząt domowych, w tym psów do stróżowania, na które istniało duże zapotrzebowanie w portach i nadmorskich osadach, których pilnowały przed piratami i rabusiami. Wśród tych psów, na ogół mocnych i rosłych, odznaczających się dużymi głowami i mocnymi szczękami, wyróżniały się mastyfy z Półwyspu Iberyjskiego. W Hiszpanii wykorzystywano je do pomocy w polowaniach i walk z bykami i psami. Wiadomo, że na Baleary dostały się w roku 1230, gdy wyspy podbite zostały przez króla Jakuba I Zdobywcę. W wieku XVII, na mocy pokoju z Utrechtu, Minorka i kilka innych wysp stały się własnością brytyjską; nowi osadnicy przywieźli ze sobą psy stróżujące i bojowe, które kojarzyły się z miejscowymi mastyfami, pochodzącymi z Półwyspu Iberyjskiego. W początku XVIII wieku walki psów z bykami stały się rozrywką tak popularną, że osadnicy brytyjscy poszukiwali psów specjalnie do tego się nadających. Stąd najpewniej pochodzi nazwa rasy: ca de bou znaczy buldog. Pierwsze rejestracje psów tej rasy znajdują się w hiszpańskiej księdze rodowodowej z roku 1923, a po raz pierwszy pokazano je wystawach w Barcelonie w roku 1928 i 1929.

WRAŻENIE OGÓLNE: Typowy molos o nieco wydłużonej sylwetce, mocno zbudowany, średniego wzrostu. Piętno płci wyrażone w głowie, której obwód jest wyraźnie większy u psów, niż u suk.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Z natury spokojny, ale w wymagających tego okolicznościach bardzo odważny. Wobec ludzi wyluzowany, wierny i oddany swemu panu. Niezrównany stróż, pewny siebie i godny zaufania, gdy zaniepokojony, jego wzrok staje się przeszywający.

GŁOWA: Mocna i masywna.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Duża, szeroka, niemal sześcienna, jej obwód, szczególnie u samców, jest większy od wysokości w kłębie. Czoło szerokie i płaskie, bruzda czołowa wyraźna. Gdy patrzy się z przodu, kształt czaszki powoduje, że jej tylna część jest niewidoczna. Linie profilu niemal równoległe, tylko trochę zbieżne.
Stop: Oglądany z boku dobrze zaznaczony, wyraźny. Oglądany z przodu słabo widoczny ze względu na wyraźną bruzdę czołowa, utworzona przez łuki brwiowe.

TRZEWIOCZASZKA: Mięśnie szczęk silnie rozwinięte i dobrze widoczne, sięgają aż pod oczy. Skóra na głowie w zasadzie nie pomarszczona, jedynie na policzkach występują niewielkie fałdy.
Nos: Szeroki i czarny, rynienka podnosowa dobrze rozwinięta.
Kufa: Osadzona przy wewnętrznych kątach oczu, szeroka, stożkowata, w profile wygląda jak tępy stożek o szerokiej podstawie. Grzbiet nosa prosty, lekko wzniesiony. Długość kufy wynosi 1/3 długości czaszki.
Wargi: Z boku warga górna przykrywa dolną aż do środka długości kufy, gdzie znajduje się kącik warg. Jest raczej napięta, natomiast warga dolna jest w swej środkowej części podwinięta, skutkiem czego przy zamkniętym pysku wargi nie są widoczne. Podniebienie o czerwonych błonach śluzowych, z wyraźnymi poprzecznymi łukami. Brzegi warg czarno pigmentowane.
Uzębienie: Szczęki mocne, siekacze w prawidłowej linii, kły szeroko rozstawione. Zęby mocne i białe, komplet uzębienia. Przodozgryz, ale niezbyt duży, nie większy, jak 1 cm. Przy zamkniętym pysku zęby nie mogą być widoczne.
Oczy: Duże, owalne, powieki wyraźnie wykrojone, szeroko otwarte, trochę skośne. Oczy jak najciemniejsze przy danym umaszczeniu. Spojówki niewidoczne, przy patrzeniu do przodu niewidoczna białkówka. Oczy są osadzone szeroko i głęboko.
Oczy: Osadzone wysoko na bokach głowy, raczej małe, wnętrze ucha widoczne, małżowina odrzucona do tyłu (ucho w kształcie płatka róży). W spokoju koniec ucha sięga poniżej linii oka.

SZYJA: Mocna, gruba, proporcjonalna do całości. Przy tułowiu obwód szyi mniej więcej taki sam, jak obwód głowy. Dobrze osadzona. Skóra trochę luźna, dopuszczalne małe podgardle.

TUŁÓW:
Lędźwie i słabizna: Krótkie, niezbyt szerokie, wyraźnie łukowato wysklepione w kierunku zadu.
Zad: 1 do 2 cm wyższy od kłębu, opadający pod kątem 30° do poziomu, trochę węższy od klatki piersiowej.
Klatka piersiowa: Cylindryczna, głęboka, sięga łokcia. Szczyty łopatek szeroko rozstawione, klatka szeroka także w górnej części.
Linia dolna: Linia klatki piersiowej równoległa do podłoża, brzuch lekko podciągnięty, nie charci.

OGON: Nisko osadzony, u nasady gruby, zwęża się ku końcowi. W  spoczynku zwisa, w akcji podniesiony do poziomu grzbietu i lekko zakręcony.

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Raczej krótka, trochę skośna, przylegająca.
Ramiona: Proste, szeroko rozstawione, równoległe.
Łokcie: Odstawione od klatki piersiowej z powodu jej szerokości, ale nie wykręcone na zewnątrz.
Podramię: Dobrze umięśnione, proste, o mocnym kośćcu.
Łapa: Mocna, o mocnych, zwartych, trochę wysklepionych palcach. Opuszki trochę pigmentowane.

KOŃCZYNY TYLNE: Mięśnie masywniejsze niż na kończynach przednich.
Udo: Szerokie, naturalnie kątowane.
Śródstopie: Krótkie, proste, mocne. Wilcze pazury niepożądane.
Łapa: Mocna, owalna, o mocnych palcach, dłuższych od przednich. Opuszki pożądane pigmentowane.

CHODY: Typowym ruchem tej rasy jest kłus.

SKÓRA: Dość gruba, dobrze przylegająca, tylko na szyi luźniejsza, może tworzyć niewielkie podgardle.

SZATA
SIERŚĆ: Krótka i twarda w dotyku.
MAŚĆ: Pregowana, płowa i czarna, cenione w tej kolejności. U psów pręgowanych pożądany jest ciemna barwa, a u płowych ciemniejsze odcienie. Białe znaczenia dopuszczalne na przednich łapach, klatce piersiowej i kufie, mogą obejmować nie więcej, jak 30% powierzchni ciała. Dopuszczalna czarna maska.

WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość w kłębie:
psy: od 55 do 58 cm.
suki: od 52 do 55 cm.
Waga:
psy: od 35 do 38 kg.
suki: od 30 do 34 kg.

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.

WADY DUŻE:

• Wysokość w kłębie większa od wysokości w zadzie.
• Przodozgryz większy niż 1 cm.
• Zgryz nożycowy lub cęgowy.
• Brak dwóch przedtrzonowców.
• Uszy płasko wiszące, przylegające do policzków, stojące, nawet, gdy załamane na końcach do tyłu.
• Ogon jak u buldoga.
• Inne poważne wady zgodnie z wzorcem.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub wyraźna lękliwość.
• Tyłozgryz.
• Oczy jasne lub żółte.
• Cięte uszy lub ogon.
• Biel obejmująca więcej, jak 30% powierzchni ciała, w innych miejscach niż łapy, kufa i klatka piersiowa.
• Łaty innych kolorów.

WYMIARY ŚREDNIEGO PSA:

• Waga: 36 kg.
• Wysokość w zadzie: 58 cm.
• Wysokość w kłębie: 56 cm.
• Obwód klatki: 78 cm.
• Obwód głowy: 59,5 cm.
• Długość ciała od potylicy do ogona: 73 cm.
• Długość głowy od potylicy do nosa: 22 cm.
• Długość kufy: 8 cm.

Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.

Źródło: ZKwP